achtergrond Recente internationale publicaties tonen steeds duidelijker aan dat het aandeel van genetica en neurobiologie bij het ontstaan van persoonlijkheidsstoornissen veel groter is dan vroeger gedacht werd; fundamentele genetische en neurobiologische factoren liggen ten grondslag aan de ontwikkeling van deze stoornissen in nauwe interactie met omgevingsfactoren. Deze factoren kunnen van doorslaggevend belang zijn bij de diagnostiek en behandeling van persoonlijkheidsstoornissen.
doel Een overzicht bieden van de stand van zaken rond genetica en neurobiologie van persoonlijkheidsstoornissen en de implicaties voor diagnostiek en de klinische praktijk.
methoden Op basis van literatuuronderzoek wordt een evidence-based overzicht gepresenteerd van de meest recente stand van zaken rond genetica en neurobiologie van persoonlijkheidsstoornissen. Van hieruit volgt vertaling naar de betekenis hiervan voor diagnostiek bij en behandeling van patiënten met persoonlijkheidsstoornissen.
resultaten Er zijn inmiddels een aantal fundamentele genetische factoren bekend die in sterke mate overerfbaar zijn en die ten grondslag liggen aan persoonlijkheidspathologie; zo zijn impulsiviteit en affectieve labiliteit bij de borderlinepersoonlijkheidsstoornis voor een groot deel erfelijk bepaald en predisponeren polymorfismen bij het serotoninetransportersysteem tot angst, neuroticisme en depressie. Ook neurobiologische factoren spelen een belangrijke rol bij het ontstaan van persoonlijkheidsstoornissen; bij patiënten met impulsieve agressie bijvoorbeeld is het serotonerge systeem significant minder actief. Deze bevindingen kunnen een bepalende rol spelen bij de diagnostiek van persoonlijkheidsstoornissen en bij de keuze voor een bepaalde vorm van behandeling.
conclusie Genetica en neurobiologie blijken van doorslaggevend belang te zijn bij de diagnostiek en behandeling van persoonlijkheidsstoornissen.