achtergrond Het belangrijkste uitgangspunt voor de behandeling van zedendelinquenten is het vergroten van de maatschappelijke veiligheid. Het is hierbij van belang te komen tot een optimaal risicomanagement voor de patiëntengroep. Het uiteindelijke doel van de behandeling is dat de patiënt zicht krijgt op zijn eigen risico- en beschermende factoren, waardoor delictgevaar verminderen zal. Bij de behandeling wordt gebruikgemaakt van het 'cure-care-control'-paradigma. Dit houdt in dat er zoveel mogelijk wordt gestreefd naar het veranderen van risicofactoren (cure). Waar dit niet (voldoende) mogelijk blijkt, wordt gezocht naar het bieden van zorg (care) en/of externe structuur en controle (control) teneinde recidiverisico's naar een aanvaardbaar niveau terug te dringen.
doel Inzicht verkrijgen in recente ontwikkelingen op het gebied van diagnostiek en behandeling van zedendelinquenten.
methoden Informatie is verkregen uit literatuur en praktijk.
resultaten Ondanks de enorme toename van practice-based kennis, zijn er tot op heden weinig evidence-based interventies. De heterogeniteit van de doelgroep enerzijds alsmede het gebrek aan eenduidige effectmaten bemoeilijkt wetenschappelijk onderzoek. Uitgaande van evidence- en practice-based verworven inzichten, is het behandelaanbod in de loop der jaren steeds meer gespecificeerd en toenemend multidisciplinair en multimodaal. Beïnvloeding geschiedt op diverse terreinen, met aandacht voor de delictspecifieke thema's: hechting/ zelfwaarde, de cognitieve distorties, empathie, sociaal functioneren en seksuele preferenties. Farmacotherapie kan hierbij een belangrijke ondersteuning vormen. Echter ook op dit gebied is er meer practice dan evidence.
conclusie Binnen het zorgprogramma Zeden (bij normaal begaafden) geldt dat op grond van de risicotaxatie en de delictanalyse, in combinatie met de kennis van daderprofielen, een individueel behandelplan wordt samengesteld. De behandeling geschiedt bij voorkeur in groepssetting. Het is in opkomst verschillende behandelingen aan te bieden opgesplitst naar type zedendelict (het 'delictgestuurd' programmeren). Er is tot op heden echter onvoldoende bewijs dat deze aanpak betere resultaten oplevert dan een reguliere behandeling in gemengde groepen. Onze (poli)klinische groepen zijn dan ook heterogeen.