achtergrond De associatie tussen epilepsie en psychosen is al vele eeuwen bekend en vanaf het midden van de negentiende eeuw nauwkeurig beschreven. Inmiddels is duidelijk dat de prevalentie van psychosen bij epilepsie 2 tot 7% is. De postictale psychose is kortdurend, herstelt over het algemeen zonder behandeling met antipsychotica en wordt onder meer gekenmerkt door verwardheid, automatismen, stemmingsontregeling, paranoïde belevingen en hallucinaties. Bij de interictale psychose staan schizofrenieachtige schneider-positieve symptomen op de voorgrond. Het karakter van de wanen is, in tegenstelling tot schizofrenie, meer omgevingsafhankelijk en niet gesystematiseerd. Het beloop is meestal niet chronisch en het affect blijft intact. Over de classificatie van dit type psychosen bestaat al decennialang een wetenschappelijke discussie en bij de epileptologen bestaat momenteel consensus over de aparte diagnostische status van neuropsychiatrische aandoeningen bij epilepsie, onafhankelijk van de dsm en icd. De psychiatrische differentiaaldiagnostiek wordt verder gecompliceerd door de frequente psychiatrische bijwerkingen van anti-epileptica.
doel Inzicht verschaffen in de complexe diagnostiek.
methoden Enkele gevalsbeschrijvingen en een overzicht van de literatuur.
resultaten Inzicht in epilepsiegerelateerde psychosen.
conclusie Het onderkennen van epilepsiegerelateerde psychosen is van het grootste belang omdat hierbij een specifieke behandelstrategie bestaat die, afhankelijk van de relatie met het insult, bestaat uit afwachten, aanpassen van de anti-epilepica of instellen op een antipsychoticum.