achtergrond Over het algemeen hebben relatief jonge patiënten met schizofrenie minder kans op het ontwikkelen van medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen (met uitzondering van dystonie) dan ouderen (Van Harten 2000). Uit diverse buitenlandse onderzoeken blijkt dat sinds de introductie van de tweedegeneratieantipsychotica de kans op medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen is afgenomen, maar dat het leeftijdsverschil blijft bestaan (Leucht 2003; Correl 2008). Over de prevalenties van deze medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen in een Nederlandse populatie van jonge patiënten met schizofrenie is relatief weinig bekend.
doel Inzicht krijgen in de prevalenties van medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen bij Nederlandse patiënten met schizofrenie met een ziekteduur van minder dan tien jaar.
methoden In een crosssectionele studie werden 977 patiënten met schizofrenie en een ziekteduur van minder dan tien jaar lichamelijk onderzocht op de aanwezigheid van medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen zoals dyskinesie, parkinsonisme, acathisie en dystonie. De gebruikte schalen waren respectievelijk de Abnormal Involuntary Movement Scale (aims), Unified Parkinson Disease Rating Scale (updrs), Barnes Akathisia Rating Scale (bars) en een dystonie-item op basis van de Fahn-Marsden Scale.
resultaten Van de 977 patiënten met schizofrenie met een ziekteduur van minder dan 10 jaar had 3,1% tardieve dyskinesie, 29,7% parkinsonisme, 10,8% acathisie en 1,6% dystonie.
connclusie Jonge patiënten met schizofrenie hebben een relatief grote kans op het ontwikkelen van medicatiegeïnduceerde bewegingsstoornissen. Bewegingsstoornissen kunnen psychische en lichamelijke problemen geven. Parkinsonisme en acathisie zijn goed behandelbaar en tardieve dyskinesie matig. Daarom zijn herkenning en preventie van deze bewegingsstoornissen van belang als ook de alertheid dat deze bewegingsstoornissen aanwezig kunnen zijn bij relatief jonge patiënten met schizofrenie.