achtergrond Hoewel paroxetine als een selectieve serotonineheropnameremmer is geregistreerd, zijn er uit eerder onderzoek aanwijzingen dat met name bij hogere doseringen tevens een noradrenerge heropnameremming optreedt (Gilmor e.a. 2002; Owens e.a. 2008). Het is onduidelijk of dit bijdraagt aan een verdere klinische respons.
doel (1) Het ex-vivo vaststellen van de serotonerge en noradrenerge heropnameremming van paroxetine in een gerandomiseerd dosisverhogingsonderzoek bij non-responders na 6 weken paroxetine in een standaarddosering (20 mg/dag). (2) Het vaststellen van een relatie tussen de mogelijke toegenomen noradrenerge heropnameremming en de klinische respons.
methoden Zesenvijftig medicatievrije, depressieve patiënten (scid-positief (Structured Clinical Interview for dsm-iv), mannen en vrouwen, 25-70 jaar, hdrs-17 > 18 (Hamilton Depression Rating Scale)) werden behandeld met paroxetine. De eerste 6 weken kregen zij 20 mg/dag, daarna werden patiënten die niet verbeterd waren (<50% daling in hdrs) gerandomiseerd naar een echte (30-50 mg/dag) of een placebodosisverhoging gedurende 6 weken. De klinische respons werd gemeten met de hdrs-17. Voorafgaand aan en na 6 en 12 weken farmacotherapie werd bloed verzameld. Lymfoblasten, via modificatie voorzien van serotonine- en noradrenalineheropnametransporters (transfected cells), worden ex-vivo geïncubeerd met de verkregen monsters. Zodoende wordt de serotonerge en noradrenerge heropnameremming bepaald. Dit zal worden geassocieerd met de klinische respons.
resultaten De monsters worden momenteel bewerkt en geanalyseerd; resultaten zullen tijdens het congres bekend worden gemaakt.
conclusie Deze volgt tijdens het congres.