Er zijn een drietal hoofdstromen te ontdekken bij de kortdurende psychotherapie voor depressies: Cognitieve Therapie, `Interpersonal Therapy' en Gedragstherapie. Pas de laatste jaren zijn er met betrekking tot deze drie een aantal effectstudies verschenen met veel nadruk op een correcte methodologie. Vrij uniform wordt daarin gezien dat er weinig verschillen zijn in uitkomsten direct na therapie en bij follow-up, en in percentage drop-outs tussen de genoemde psychotherapieën, farmacotherapie en een controlegroep van aspecifieke psychotherapie met een goede rationale. Ook beïnvloeden verschillend georiënteerde therapieën de verschillende aspecten (cognitie, vegetatieve verschijnselen e.d.) van de depressie in gelijke mate. Deze resultaten passen bij de theorieën van Frank, die inhouden dat de werkzame onderdelen van een psychotherapie de zogenaamde aspecifieke factoren zijn. Verder onderzoek zou gericht moeten zijn op de invloed van de patiëntvariabelen en het maximaliseren van die aspecifieke factoren.