De bedrijfsarts en psycholoog Noks Nauta en de psycholoog Sieuwke Ronner beschrijven in dit boek een elftal individuen die mede als gevolg van hun hoogbegaafdheid in een sociaal en psychisch isolement zijn terechtgekomen. Hoogbegaafdheid wordt door velen als een gave gezien, niet als een handicap. Maar de hoogbegaafden zelf kunnen deze wel als dusdanig ervaren, vooral wegens problemen in de sociale interactie. De schrijvers putten uit hun eigen praktijk en bieden zo waarheidsgetrouwe casuïstiek die menige behandelaar aan het denken zal zetten. Ze analyseren elke casus uitgebreid, en laten daarbij verschillende invalshoeken zien: van de behandelaar, van de loopbaancoach, van de psychiater. In een kort eindhoofdstuk worden nog algemene inzichten genoemd. Aanzetten tot onderzoek bij deze groep worden echter node gemist. Een sterk punt is de connectie die wordt gelegd met verschillende psychiatrische diagnosen: aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (adhd), autisme, borderlinepersoonlijkheidsstoornis, depressie, en ook met verschijnselen als hooggevoeligheid en burn-out. De auteurs geven aan hoe hoogbegaafden soms lijken op individuen met deze stoornissen, en er ook weer van verschillen. Het boek is in eerste instantie geschreven voor hoogbegaafden zelf, om meer grip te krijgen op hun eigen situatie. Maar het is ook een zinvolle introductie voor behandelaren die te maken hebben met patiënten die hoogbegaafd zijn. Wel zou, zoals gezegd, het goed zijn meer wetenschappelijke toetsing van de problematiek rond hoogbegaafden op te zetten. Hiervoor dient er meer theorievorming te komen.

J.G.B.M. Rohlof