achtergrond Tot op heden is er geen landelijke richtlijn over het onderwerp suïcide. Er zijn wel multidisciplinaire richtlijnen in de psychiatrie, maar die zijn vaak stoornisgericht. Binnen en buiten Europa is er een groot aantal nationale actieplannen. Specifieke richtlijnen voor behandeling van mensen met suïcidegedachten worden weinig gebruikt in de hulpverlening, terwijl er sterke aanwijzingen zijn dat systematische risicotaxatie met behulp van de bestaande kennis over risicofactoren en beschermende factoren het aantal suïcides van patiënten binnen de geestelijke gezondheidszorg kan doen verminderen.

doel Onderzoeken van de internationale richtlijnen en exploreren of deze een leidraad kunnen vormen voor het ontwikkelen van een landelijke richtlijn, rekening houdend met belemmerende factoren die de implementatie van een dergelijke richtlijn kunnen verhinderen. Het uiteindelijke doel is het verminderen van het aantal suïcides van mensen die bekend zijn bij ggz-instellingen en mensen die zich richten tot hulp bij huisartsen en algemene ziekenhuizen.

methode Inventariseren van bestaande internationale richtlijnen. Verder werd middels een enquête bij de eigen ggz-instelling, maar ook bij aanpalende instellingen, onderzocht wat de factoren waren die implementatie van richtlijnen en protocollen verhinderden.

resultaten Bestaande internationale richtlijnen kunnen een leidraad vormen voor een landelijke richtlijn suïcide. Richtlijnen en protocollen worden echter weinig gebruikt binnen ggzinstellingen.

conclusie Er is duidelijk behoefte aan een landelijke richtlijn suïcide. Er zijn aanwijzingen dat het toepassen van richtlijnen het aantal suïcides kan verminderen. Binnen de ggz kunnen psychiaters het voortouw nemen in samenwerking met de afdelingen preventie om het aantal zelfdodingen te verminderen door met hun cliënten en alle betrokkenen over suïcidegedachten te praten en systematische risicotaxatie een onderdeel te laten zijn van begeleidende contacten.