achtergrond Twaalf jaar na het ontstaan van een posttraumatische stressstoornis (ptss) blijkt slechts 50% van de patiënten met een ptss behandeling gezocht te hebben. Van hen krijgt ongeveer 40% een minimaal effectieve behandeling aangeboden. Het merendeel van de patiënten met ptss blijft dus onbehandeld of wordt niet effectief behandeld. De preventie van een chronisch beloop bij een ernstige psychische aandoening zoals ptss is van belang voor verbetering van de kwaliteit van leven en het verminderen van inefficiënt gebruik van gezondheidszorg voorzieningen. Het is mogelijk dat lacunes in kennis van effectieve behandelinterventies en onzekerheid bij professionals over het effectief toepassen hiervan een rol spelen bij het chronisch beloop van ptss. In deze bijblijfsessie wordt ingegaan op verschillende kwetsbaarheidsfactoren die mogelijk bijdragen aan het ontstaan van ptss en die het inzetten van een effectieve behandeling voor ptss belemmeren.

doel Het vergroten van de kennis over het toepassen van exposure en de betekenis van kwetsbaarheid bij de behandeling van ptss.

methode Er wordt een overzicht gegeven van het beschikbare empirische bewijs over de betekenis van kwetsbaarheids- en risicofactoren bij de exposurebehandeling van ptss. Ingegaan zal worden op de vraag of exposure een veilige behandelmethode is voor iedereen. De toegevoegde waarde van farmacotherapie zal worden besproken. Er worden 2 casussen besproken waarin een ptss-behandeling is toegepast bij een patiënte met ptss en een psychotische kwetsbaarheid en bij een patiënte met ptss en een conversiestoornis. Ook wordt een onderzoek gepresenteerd waarin het effect van dissociatie op de effectiviteit van een ptss-exposurebehandeling is bestudeerd.

conclusie Exposure is een krachtige en veilige behandeling van ptss, ook bij kwetsbare patiënten.