Tot voor kort werd het belang van angststoornissen op latere leeftijd veronachtzaamd, zowel in de klinische praktijk als in de wetenschap. Inmiddels weten we dat angststoornissen bij ouderen zeer prevalent zijn en gepaard gaan met een hoge lijdensdruk (Beekman e.a. 1998; De Beurs e.a. 1999; Flint 1994; Wetherell e.a. 2004). Adequate erkenning en herkenning van angststoornissen op latere leeftijd zijn van groot belang, om het gebrek aan adequate behandeling voor deze doelgroep te doorbreken. Onderbehandeling van angst op latere leeftijd leidt tot chroniciteit en tot het ontstaan of de verergering van andere psychiatrische en somatische aandoeningen, zoals depressie en cardiovasculaire problematiek (Kim e.a. 2001; Strik e.a. 2003). In de voordracht wordt een uiteenzetting gegeven van het symptomenbeeld van angst op latere leeftijd en wordt aangegeven welke consequenties dit heeft voor adequate herkenning en diagnostiek. Hierbij komen onder andere passende screeningsinstrumenten voor ouderen aan de orde. Tevens wordt een beschrijving gegeven van alternatieve klinische beelden van specifieke angststoornissen op latere leeftijd.

Behalve op de bevordering van adequate herkenning is het addendum ook gericht op kennisvermeerdering rond adequate behandeling voor angststoornissen bij ouderen. Er is nog een grote lacune in de onderzoeksliteratuur op dit gebied, maar de beschikbare studies geven geen aanleiding tot therapeutisch nihilisme (Schuurmans 2005). De effectiviteit, toegankelijkheid en toepasbaarheid van cognitieve gedragstherapie en medicatie lijken echter wel minder optimaal dan bij mensen van jongere leeftijd (Schuurmans e.a. 2006). Een hoge mate van drop-out bij de behandeling speelt hier een belangrijke rol bij (Wetherell & Unutzer 2003). Waarschijnlijk zijn er aanpassingen nodig om de behandeling beter te laten aansluiten bij een oudere populatie. In de voordracht wordt een uiteenzetting gegeven van aanbevolen aanpassingen voor zowel farmacologische als psychologische interventies.