achtergrond Het gehechtheidssysteem is een bij de geboorte aanwezig, biologisch systeem dat het zoeken van veiligheid bij de ouder aanstuurt. Het systeem wordt geactiveerd gedurende het gehele leven in situaties van verlies, gevaar, ziekte, pijn, of als de gehechtheidsfiguur niet aanwezig is. Een veilige gehechtheidsrepresentatie blijkt niet alleen belangrijk voor de ontwikkeling van een stevig zelfgevoel, maar ook voor het ontwikkelen van het vermogen tot mentaliseren. Bij kinderen met een gedesorganiseerde gehechtheid is de kans op psychiatrische stoornissen op latere leeftijd groot. Desorganisatie in de gehechtheid ontstaat bij een gehechtheidstrauma: mishandeling, misbruik, verlating of non-responsiveness door de ouder.

doel Toelichten van de gehechtheidstheorie, de verschillende gehechtheidsstrategieën bij kinderen en -stijlen bij volwassenen. Het verband tussen veilige gehechtheid en het vermogen tot mentaliseren, als ook het belang van het vermogen tot mentaliseren wordt inzichtelijk gemaakt.

methode Na een algemene inleiding over gehechtheid en de gehechtheidstheorie zullen de verschillende gehechtheidsstijlen worden geïllustreerd aan de hand van citaten uit het gehechtheidsbiografisch interview (Bateman & Fonagy 2004; Cassidy & Shaver 1999; Kinet & Vermote 2005). Tevens zullen voorbeelden van verschillende niveaus van mentaliseren worden besproken.

conclusie Een veilige gehechtheidsontwikkeling is van eminent belang voor het ontwikkelen van het vermogen tot mentaliseren.