Het waren de Vietnam-veteranen die ptss in het aandachtsveld van dsm-iii hebben gebracht. Dit leverde veel onderzoek en kennis op omtrent psychobiologie van ptss. Is het zo dat de huidige uitzending meer van hetzelfde oplevert, of zijn er nieuwe ontwikkelingen op het gebied van uitzendinggerelateerde klachten? Komen deze klachten nog wel voor met alle preventie en screenings- en adaptatieprogramma's? Wat zijn de inzichten op het gebied van psychotrauma? Wat is de relatie tussen (lichte) traumatic brain injury en ptss? Is de blast exposure een nieuw fenomeen in de strijd tegen terreur?

Sinds ongeveer 6 jaar specialiseert de Militaire Geestelijke Gezondheidzorg (mggz) Defensie zich samen met civiele partners in wetenschappelijk onderzoek bij uitzendinggerelateerde klachten. Het Onderzoekscentrum in deze mggz doet medisch-biologisch onderzoek naar uitzendinggerelateerde klachten, in bijzonder ptss. Een van de thema's is inzicht in post- en propterfactoren, hetgeen met het inmiddels bekende risico op blootstelling aan extreme stress een moreel imperatief betekent voor prospectief onderzoek. Belangrijk doel is immers inzicht in de relatie tussen uitzending en gezondheid, met als uiteindelijke optie maximalisering van secundaire preventie.

Daarnaast levert het inzicht op in psychobiologische factoren en weerbaarheid; immers, veruit de meerderheid van de militairen ontwikkelt geen klachten ondanks (langdurige en/of herhaalde) blootstelling aan extreme stress. Nederland is op dit moment het enige land dat dergelijk biologisch onderzoek op grote schaal uitvoert. Het nut en onnut van dit en ander onderzoek met betrekking tot uitzendinggerelateerde problemen zullen worden besproken.