achtergrond Ieder land dat deelneemt aan militaire operaties dient zorg te bieden aan deelnemende militairen vooraf, tijdens, en zeker ook na afloop van de missie. Militaire uitzendingen houden hierdoor de maatschappij in het algemeen, maar ook de psychiatrie in bijzonder erg bezig. Over 5 jaar zullen ruim 100.000 Nederlandse militairen naar een vredesmissie zijn uitgezonden. Het is bekend dat militairen vanuit hun professie een risicogroep vormen voor het ontwikkelen van posttraumatische stressstoornis (ptss). In de recentste missie (isaf, Afghanistan) wordt de deelnemende militair over de linie aan een hogere geweldsspiraal blootgesteld dan in vele voorgaande missies het geval was. De voorbereiding is erop gericht om dit te voorkomen. Desondanks kan de uitzending 'onder de huid' gaan zitten en geestelijke schade opleveren. Eventuele klachten kunnen pas lang na actieve dienst optreden. Dan is de de relatie met de Defensieorganisatie en hulpverlening van groot belang.

De Tweede Wereldoorlog, maar in het bijzonder de ontwikkeling in de jaren zeventig en tachtig met betrekking tot hulpverlening aan Vietnamveteranen, heeft wereldwijd sterke richting gegeven aan civiele hulpverlening aan slachtoffers van psychotrauma. De organisatie van hulpverlening, met specifieke inhoudelijke kenmerken (evidence-based care) is een belangrijk aandachtspunt voor Defensie. In deze ontwikkeling zullen kennis en kunde echter niet alleen van Defensie kunnen komen, maar ze zullen ook breder uitgezet dienen te worden. Samenwerking met civiele organisaties in de ggz is dan ook een vereiste.

In dit symposium zullen diverse aspecten van preventie van geestelijke gezondheidsklachten bij militairen worden gepresenteerd, alsmede de interventies die dit op gebied van hulpverlening, organisatie van zorg en onderzoek opleveren. Gemeenschappelijk aan alle presentaties is dat het preventieve perspectief centraal staat, met een verschillende invalshoek in de aard en timing.