achtergrond Psychofarmaca en met name atypische antipsychotica worden steeds meer voorgeschreven bij patiënten met een stoornis in het autismespectrum. Bij de start van het autisme-workhome in Amersfoort werd een populatie van vooral jongvolwassenen opgenomen. Deze mensen waren meestal langdurig intensief behandeld in de (residentiële) kinder- en jeugdpsychiatrische autismezorg. Farmacotherapie, vaak in de vorm van atypische antipsychotica, was meestal een onderdeel van de behandeling.

doel Inzicht geven in de diagnostische overwegingen en medicamenteuze kosten-batenanalyse bij psychofarmacotherapeutische behandeling van (jong)volwassenen met een stoornis in het autismespectrum.

methode De farmacotherapeutische voorgeschiedenis wordt behandeld inclusief effecten en bijwerkingen. Aan de hand van videomateriaal worden de diagnostische overwegingen voor farmacotherapeutisch handelen besproken.

resultaten Aan de orde komt een groep van ruim twintig patiënten met een ernstige stoornis in het autismespectrum en een langdurige vaak intensieve hulpverleningsgeschiedenis. De negatieve aspecten van langdurige en vaak in de vroege jeugd gestarte behandelingen met antipsychotica bij deze groep zijn vooral zichtbaar in overgewicht. De diagnostische overwegingen bij het voorschrijven van psychofarmaca lijken te veranderen met de leeftijd van de patiënten.

conclusie Psychofarmaca, met name atypische antipsychotica, worden vaak voorgeschreven bij jonge mensen met een stoornis in het autismespectrum. De diagnostische overwegingen, alsmede de kosten-batenanalyse van het psychofarmacagebruik op het gebied van gezondheid dienen periodiek, ten minste eenmaal per half jaar, geëvalueerd te worden. Dit ondanks de stabiliteit van de psychiatrische stoornis.