adhd komt voor bij gemiddeld 3,4% van de algemene volwassen bevolking (uitersten: 1,2-7,3), zoals onderzocht in 10 landen, waaronder de vs, Nederland, Frankrijk, Colombia en Libanon (Fayyad & De Graaf 2007; Kessler & Adler 2006). adhd gaat bij volwassenen gemiddeld gepaard met 3 comorbide stoornissen, zowel in epidemiologische als in klinische populaties (Biederman 2004; Biederman & Faraone 1993; Fayyad & De Graaf 2007; Kooij & Burger 2004).

Veel volwassenen met adhd zijn vanwege deze comorbide psychiatrische stoornissen reeds verwezen naar de ggz voor behandeling, zonder dat adhd bij hen is onderkend of behandeld. De vraag is wat het effect van het onderkennen en behandelen van adhd is op het beloop, of zelfs de preventie van de comorbiditeit. adhd ontwikkelt zich immers doorgaans eerder in de tijd dan de comorbide stoornissen (Fayyad & De Graaf 2007). Met andere woorden: wat is de winst voor de patiënt wat betreft het beloop van de meest voorkomende comorbide stoornis(sen): stemmings- en angststoornissen, verslaving, slaapproblemen en persoonlijkheidsstoornissen, als deze tevens behandeld wordt voor de onderliggende adhd? Kan behandeling van adhd de kans op chroniciteit van adequaat behandelde, recidiverende depressies verder doen afnemen? Het beloop van bipolaire stoornissen gunstig beïnvloeden? De kans op terugval in verslaving doen afnemen?

Op basis van recente literatuur en casuïstiek zullen op deze vragen eerste, voorlopige antwoorden worden geformuleerd.