Met de toegenomen mogelijkheden om autisme al in de voorschoolse periode te herkennen en te diagnosticeren, is de laatste jaren ook een groeiende behoefte ontstaan aan behandelmogelijkheden voor jonge kinderen met autisme. Er zijn tegenwoordig verschillende behandelmethoden en technieken beschikbaar. Echter, duidelijk is geworden dat geen enkele benadering 'het beste' is voor alle individuen. Daarnaast is er relatief weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan in de vorm van gerandomiseerde klinische trials (rct's) naar de effecten van bepaalde behandelstrategieën.

Drew e.a. (2002) rapporteerden wel over een pilot-rct naar een oudertraininginterventie voor jonge kinderen met autisme, gericht op het stimuleren van sociaal-pragmatische vaardigheden, zoals joint attention. De afwezigheid van joint-attentionvaardigheden wordt veelal gezien als een kerntekort bij stoornissen uit het autistische spectrum en het stimuleren van deze vaardigheden zou sterk van invloed zijn op de taalontwikkeling. De kinderen in de oudertrainingsgroep van Drew en collega's boekten op het gebied van taal bij een follow-up na één jaar inderdaad meer vooruitgang dan de kinderen in de controlegroep, hoewel er de nodige methodologische kanttekeningen mogelijk zijn. In mei 2004 is op basis van de studie van Drew e.a. bij Karakter ucn een grootschaliger studie (rct) gestart naar de effecten van een dergelijke oudertraining.