De laatste jaren verschijnen in toenemende mate publicaties waarin met behulp van kunstmatige neurale netwerken psychopathologie wordt bestudeerd. In dit artikel worden de resultaten gepresenteerd van een literatuuronderzoek. Het doel is een indruk te geven van de mogelijkheden van kunstmatige neurale netwerken als hulpmiddel bij psychiatrisch onderzoek. Gevonden wordt dat naar verschillende ziektes onderzoek is verricht waarbij gebruik is gemaakt van kunstmatige neurale netwerken, maar dat uitgebreid onderzoek tot op heden vooral is geschied op het terrein van schizofrene pathologie. Op dit gebied zijn met behulp van simulaties met kunstmatige neurale netwerken twee interessante theorieën ontwikkeld, namelijk dat storingen in een aantal neuropsychologische testen veroorzaakt kunnen worden door een verstoring van de contextuele informatieverwerking, en dat psychotische fenomenen verklaard kunnen worden met het concept 'parasitaire attractor'. Een beperkt aantal simulaties van andere psychiatrische ziekten wordt beschreven. De waarde van de beschreven netwerken als neurobiologisch model wordt getoetst aan eisen voor modelvorming. Geconcludeerd wordt dat kunstmatige neurale netwerken slechts gedeeltelijk aan deze eisen voldoen.