achtergrond Patiënten met een psychose vertonen zowel verstoringen in het domein van sociale cognitie als op het gebied van neurocognitie. Of sociale cognitie en neurocognitie twee aparte kwetsbaarheidsdomeinen weerspiegelen of eerder een uiting zijn van één onderliggend tekort, is niet duidelijk.

doel Het doel van deze studie was te onderzoeken (a) in welke mate verstoringen in sociale cognitie een autonoom kwetsbaarheidsdomein weerspiegelen, dus onafhankelijk van neurocognitieve tekortkomingen, en (b) of sociale cognitie één construct is, dan wel een term die verschillende onderdelen omvat en opgesplitst dient te worden.

methode Er werden vijf socialecognitietaken en drie neurocognitietaken afgenomen bij 186 proefpersonen met een verschillende kwetsbaarheid voor psychose: 44 patiënten met een psychotische stoornis, 47 eerstegraads familieleden van deze patiënten, 41 personen met een psychometrisch risico op het ontstaan van een psychose en 54 controlepersonen.

resultaat De resultaten van de factoranalyse en correlatieanalyses suggereren dat sociale cognitie en neurocognitie twee aparte kwetsbaarheidsdomeinen zijn voor psychose. Daarnaast bleek er geen significante overlapping tussen de socialecognitietaken onderling, wat een indicatie is voor een multidimensioneel construct.

conclusie Deze bevindingen zijn een indicatie dat de frequent voorkomende cognitieve kwetsbaarheden voor psychose onderverdeeld dienen te worden in sociale cognitie en neurocognitie. Tevens blijkt sociale cognitie een term die verschillende kenmerken, die los van elkaar op kunnen treden, omvat.