achtergrond Het delirium is een signaal van geestelijke decompensatie van een patiënt. Het vaak en langdurig optreden van een delirium op een verpleegafdeling kan opgevat worden als een teken van tekortschietende zorg voor opgenomen patiënten. Dit is één van de redenen dat het delirium wordt opgenomen in de set Prestatie- indicatoren van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (igz).

doel Toelichten van de voortgang van de igz rondom het formuleren van een prestatieindicator voor het delier.

methode Er wordt uitgegaan van een escalatiemodel. Allereerst moet er een basisinfrastructuur zijn om het probleem aan te pakken: een beleid, een protocol, iemand met kennis van het probleem die actie kan ondernemen. Vervolgens moet adequate herkenning en behandeling van de patiënt gegarandeerd kunnen worden. Door de resultaten van screening vast te leggen en te analyseren ontstaat een beeld over de incidentie en de ernst van het probleem op de afdeling. Voor deze screening zijn voldoende praktische modellen. De volgende stap is het toetsen van de effectiviteit van de behandeling; dit deel van de indicator is op dit moment nog het meest problematisch. In de komende maanden moet onderzocht worden op welke wijze de evaluatie van het beleid rond delirium vorm moet krijgen. Om te voorkomen dat het invoeren van de indicator leidt tot een te grote 'administratieve lastendruk' moet een patiëntengroep worden gezocht die een beperkte omvang heeft en die toch kan dienen als een indicator voor de wijze waarop dit probleem in bredere zin wordt aangepakt.

conclusie Het is de bedoeling dat het hele traject leidt tot het opnemen van een indicator voor het delier in de set voor 2009. In de zomer van 2010 zijn dan gegevens beschikbaar waarmee de igz vanaf het najaar van dat jaar in ziekenhuizen meer systematisch toezicht kan houden op dit terrein.