Op een aantal plaatsen in Nederland is vaart gemaakt met de herziening van het bestaande cursorisch onderwijs in de psychiatrie. Dit in navolging van het kaderbesluit van het Centraal College Medische Specialismen van 2004. Daarin staan aanbevelingen over modulair onderwijs gericht op competentieontwikkeling volgens de CanMeds. Eén van de richtinggevende ideeën van het competentiegerichte onderwijs is de 'piramide van Miller'. Aan de basis van het handelen als psychiater ligt kennis ten grondslag (Knows). Daarboven in deze opleidingshiërarchie staan de specifieke vaardigheden nodig om deze kennis in de praktijk te kunnen toepassen (Knows how). Vervolgens zal de aios de werkbegeleider moeten tonen hoe dit alles in praktijk wordt gebracht (Shows how) en past de gevorderde aios dit alles in de praktijk toe als (bijna) zelfstandig professional (Does).

De praktijk van één opleidingscluster wordt onder de loep genomen. De klassieke, klassikaal gegeven cursus is daar vervangen door interactief, probleemgestuurd opleiden. Vragen daarbij zijn: Wat past beter in een vaardigheidstraining, een korte klinische beoordeling of een eindreferaat? Wat is de rol van de opleider, de werkbegeleider, de psychotherapie-supervisor en de vaardigheidstrainer in de nieuwe opzet? En hoe dit alles te organiseren? Deze vragen komen aan de hand van een voorbeeld aan bod.