Na fast food proberen de Amerikanen nu met fast facts de wereld te veroveren. Dit boek over de psychofarmacologie bij kinderen en adolescenten bestaat uit 3 delen en 26 hoofdstukken. De eerste 3 hoofdstukken behandelen de algemene principes van medicamenteuze behandeling bij kinderen en adolescenten. In de hoofdstukken 4 tot en met 13 komen alle mogelijke medicamenten aan bod inclusief kruiden en alternatieve medicatie (zoals sint-janskruid en omega-3-vetzuren), terwijl in de laatste 13 hoofdstukken per ziektebeeld de behandelopties worden besproken. Het boek sluit af met een uitgebreide appendix met onder meer allerlei vragenlijsten. Het boek blinkt uit in opsommingen, tabellen en overzichten van gecontroleerde onderzoeken. Bij de bespreking van de medicamenten komen farmacologische eigenschappen per medicijn aan bod inclusief de controles die er verricht moeten worden. In de hoofdstukken over de stoornissen worden naast de dsm-iv-criteria ook de gevalideerde vragenlijsten gegeven. Bij de meeste diagnosegroepen worden behandelalgoritmen gegeven. Speciale hoofdstukken over de suïcidale patiënt, gezinsconflicten en polyfarmacie maken het geheel compleet. Tot mijn verrassing is het een genuanceerd boek, waarbij de positie van de medicatie steeds in perspectief wordt gezet. Een gedegen diagnostisch onderzoek voorbij de classificatie wordt aanbevolen, waarbij de auteurs een lans breken voor het transactional-case-formulationmodel. Dit is wat mij betreft de enige onnodige uitweiding in dit boek. Andere behandelopties, zoals psychotherapie, worden altijd besproken. Voor de Nederlandse lezer zijn sommige aspecten van dit boek niet van toepassing, maar daarom nog niet oninteressant om te lezen. Zoals de gang van zaken bij de Food and Drug Administration (fda) en de vele stimulantia die er op de Amerikaanse markt zijn te verkrijgen. Nadeel van elk boek, maar zeker als het gaat om psychofarmacologie, is dat het zo snel veroudert. De jongste referenties zijn uit 2004. Wie dit boek dus nu koopt, loopt eigenlijk alweer drie jaar achter. Het is geen leerboek geworden om van voor naar achteren te lezen. Dit boek is bedoeld om bij een opkomende vraag snel de feiten boven tafel te krijgen. Daarin zijn de auteurs goed geslaagd. Ik kan het aanbevelen voor de boekenkast van elke kinder- en jeugdpsychiater en zij die hiervoor in opleiding zijn. Het is de auteurs met dit boek gelukt taaie kost tot hapklare brokken te verwerken. Het blijft overigens wel Amerikaanse kost.

C. Huyser