De laatste jaren verschijnen steeds meer publicaties waarin de klassieke eetstoornissen samen met problemen van overgewicht en zwaarlijvigheid besproken worden. De nieuwe reeks Clinical psychology: a modular course bestaat uit boeken die elk beogen een bepaald onderwerp te overschouwen voor een ruim publiek van geïnteresseerden die op zoek zijn naar een 'grondige inleiding' op een bepaald probleemgebied. In dit boek is dat het ruime terrein van eet- en gewichtstoornissen. Ook hier wordt obesitas apart besproken maar verhoudingsgewijs in veel minder pagina's dan men mag verwachten op grond van de prevalentie. Bovendien blijft het boek wat dubbelzinnig rond de koppeling tussen verstoord eetgedrag en overgewicht. Dit blijkt vooral uit de discussie over het stokpaardje van de auteur, de Amerikaan Carlos Grilo: de 'eetbuistoornis' (bingeeating disorder). Officieel behoort deze tot de restcategorie van 'eetstoornissen Niet Anderszins Omschreven (nao)'. Terecht besteedt de auteur veel aandacht aan deze 'atypische eetstoornissen', die niet volledig passen binnen de diagnostische criteria van de dsm-iv, terwijl zij in de doorsneepraktijk juist de meest voorkomende eetstoornissen zijn. Het boek is vrij evenwichtig en didactisch helder opgebouwd en beantwoordt dus aan eerdergenoemde doelstelling. Wel heeft de auteur vooral de oudere adolescenten en de jongvolwassenen op het oog, zodat de specifieke aspecten van pubers met een eetstoornis en vooral van kinderen met obesitas tussen de plooien verdwijnen. Een inleiding kan niet anders dan hier en daar veralgemenen, maar dat creëert ook misverstanden. Zo is de vermelde mortaliteit van 5% bij anorexia nervosa misleidend: enerzijds is dit gebaseerd op selectieve groepen (niet representatief voor de bevolking) en anderzijds versterkt dit jammer genoeg de mythe van de 'ongeneeslijke' ziekte. Merkwaardig is ook het ontbreken van de problematiek rond motivatie en, daaraan gekoppeld, de ethische vragen rond 'gedwongen' behandeling. Verder spreekt de auteur van 'recente' onderzoeken als hij 2004 bedoelt; de jongste publicatie in de literatuurlijst dateert uit 2005. Daarmee botsen we eens temeer op het probleem, dat vele van dit soort boeken al snel niet meer up-to-date zijn. Voor wie op zoek is naar meer algemene informatie hoeft dit echter geen bezwaar te zijn.

W. Vandereycken