Het boek behandelt een actueel thema. In het laatste hoofdstuk blijkt dat de inhoud gebaseerd is op presentaties op een symposium. Op zich hoeft dat geen negatieve invloed te hebben op de kwaliteit, maar door de zwakke redactie is dat hier wel het geval. Verschillende hoofdstukken beginnen met een vergelijkbare historische beschouwing en ook de overlap in beschrijving van genetische aspecten is fors. Sommige hoofdstukken, zoals 'The overlapping spectra: suicide', bespreken vooral algemene aspecten, onafhankelijk van het thema van het boek. Een gunstige uitzondering is het hoofdstuk 'Biological treatment of schizoaffective disorders'. Dit biedt een genuanceerd overzicht met voorzichtige conclusies en dat is adequaat gezien het gebrek aan kwalitatief goed onderzoek. In het laatste hoofdstuk vraagt Akiskal zich af of we meer begrijpen van het gebied tussen schizofrenie en affectieve stoornissen. Hij stelt dat we wel meer weten van de gewenste onderzoeksrichting maar dat de lezer maar moet oordelen of ons inzicht sinds het begin van vorige eeuw is toegenomen. Volgens mij nauwelijks. Ik raad u aan te wachten op een beter boek.

L. de Haan