achtergrond Patiënten met een nagebootste stoornis produceren bewust klachten en verschijnselen van lichamelijke of geestelijke ziekten met als onbewust doel het op zich nemen van de rol van zieke. Bij simulatie is er een bewust doel, zoals het ontlopen van gevangenisstraf of het verkrijgen van ziektegeld. Deze aandoeningen komen geregeld voor in de forensische psychiatrie, maar zijn ook bij patiënten op de seh of in de algemene psychiatrische praktijk aanwezig.
doel Door betere diagnostiek zal de psychiater bij nagebootste stoornissen grote medische consumptie voorkomen en de kans op iatrogene ziekten door onnodig medisch handelen verminderen. Herkenning van simulatie zal leiden tot zorgvuldigere advisering of risicotaxatie.
methode Na een overzicht van de literatuur zal aan de hand van verschillende praktijkvoorbeelden worden gedemonstreerd dat nagebootste stoornis en simulatie onvoldoende als mogelijkheid worden overwogen en niet onderkend worden, door gebrek aan ervaring bij de psychiater, door oppervlakkige diagnostiek zonder kennis van de voorgeschiedenis én door het vluchtige gedrag van de patiënt.
resultaten Nagebootste stoornis en simulatie worden geïntegreerd in het diagnostisch denken van de psychiater.
conclusie Structurele aandacht voor nagebootste stoornissen en simulatie in opleiding en bijscholing kan de blinde vlek van de psychiater voor deze aandoeningen oplossen.