Depressie bij ouderen komt veel voor, niet alleen in de ggz, maar ook in specifieke settings zoals verpleeghuis en algemeen ziekenhuis, in de eerste lijn, en bij andere specialismen. Complexiteit en diversiteit zijn sleutelwoorden in de praktijk van depressie bij ouderen, en samenwerking met andere disciplines en zorgvoorzieningen is een voorwaarde voor optimale diagnostiek en behandeling. Dit is goed terug te vinden in de samenstelling van de werkgroep en in het addendum. In de huidige tweedelijns ggz-praktijk wordt beperkt gebruikgemaakt van richtlijnen. Meestal gaat het om richtlijnen voor biologische behandeling die afgeleid zijn van protocollen voor jongere volwassenen. Beschikbaarheid van de interventies en therapeuten speelt een belangrijke rol in het toepassen ervan, zoals blijkt uit wisselend gebruik van elektroconvulsietherapie (ect) en psychotherapie. Het werken met zorgprogramma's, met daarin systematisch gebruik van diverse interventies, is bij ouderen een lastige klus gebleken. Verder bepalen algemene patiëntkenmerken, zoals mobiliteit en steunsysteem, vaak in belangrijke mate de keuze voor (g)een interventie. Het addendum geeft heldere richtlijnen voor de diagnostiek en behandeling van ouderen met een depressie, ook in de specifieke settings, en is daarom belangrijk voor de praktijk. Niet alleen voor behandelaars, maar ook voor medebehandelaars en verwijzers.