Paniekklachten die niet voldoen aan de dsm-criteria voor paniekstoornis, ook wel subklinische paniekstoornis genoemd, komen veel voor. Dit roept de vraag op of deze klachten niet geclassifip ceerd en behandeld zouden moeten worden. Veel gehoorde argumenten tégen het uitbreiden van de dsm en tégen behandeling van de subklinische paniekstoornis betreffen: (1) onduidelijkheid over de klinische relevantie; (2) onduidelijkheid over de effectiviteit van interventies; en (3) onduidelijkheid over de kosteneffectiviteit van interventies. In dit symposium wordt aan de hand van onderzoeksgegevens ingegaan op bovenstaande hiaten in kennis betreffende de subklinische paniekstoornis. Achtereenvolgens worden de klinische en maatschappelijke relevantie van de subklinische paniekstoornis besproken, de effectiviteit van de interventie Geen Paniek en de kosteneffectiviteit van deze interventie.