Gedragsproblemen komen veel voor onder jongeren, persisteren tot in de volwassenheid en leveren veel problemen op voor families, scholen en gemeenten. Het is dus belangrijk om risicofactoren voor gedragsproblemen te vinden. Naast omgevingsfactoren en sociale factoren worden ook genetische en biologische factoren steeds meer gezien als een mogelijke risicofactor voor gedragsproblemen. Veranderingen in activiteit van de twee grote fysiologische stresssystemen, de hypothalamus- hypofyse-bijnieras (hpa-as) en het autonome zenuwstelsel, zijn in eerdere onderzoeken reeds gerelateerd aan de ontwikkeling van gedragsproblemen. Eerdere onderzoeken zijn uitgevoerd in klinische groepen en hoogrisicogroepen, maar gegevens over de normale bevolking ontbraken.
Binnen de TRacking Adolescents' Individual Lives Survey (trails), een prospectief, longitudinaal bevolkingsonderzoek naar de geestelijke en lichamelijk ontwikkeling van kindertijd tot volwassenheid, zijn 2.230 kinderen (oorspronkelijk 10-12 jaar oud) tweejaarlijks gemeten. Voor deze presentatie zijn gegevens van de eerste en tweede meting gebruikt. Middels regressieanalyses is er onderzocht of hpa-as-activiteit en het functioneren van het autonome zenuwstelsel goede voorspellers zijn voor gedragsproblemen. De resultaten van dit onderzoek zijn in tegenspraak met de resultaten van eerder onderzoek. Tijdens deze presentatie zullen de resultaten worden gepresenteerd en zal tevens worden in gegaan op de vraag: wat kunnen we met deze verrassende resultaten?