leerdoel Inzicht in de etiologie en pathogenese van verslaving. Kennis van comorbiditeit van verslaving en andere psychische ziekten. Kennis van detoxificatiebehandeling. Inzicht in medicamenteuze en niet-medicamenteuze behandelmogelijkheden.
Verslaving is een chronische, intermitterende psychische ziekte. Vooral bij ernstige, langdurige vormen van verslaving is er sprake van comorbiditeit met andere psychische ziekten, zoals psychosen, stemmingsstoornissen en angststoornissen, naast persoonlijkheidsstoornissen. Andersom blijken veel psychiatrische patiënten een langdurige geschiedenis van misbruik van of zelfs verslaving aan alcohol en drugs te hebben. Daarmee lijken de klassieke grenzen tussen de verslavingszorg en de algemene psychiatrie te vervagen. Een geïntegreerde aanpak lijkt dan toch de beste benadering op te leveren, hoewel er nog weinig wetenschappelijke evidentie voorhanden is waarmee dat bevestigd lijkt te worden. Dat heeft echter vooral te maken met het feit dat dergelijke behandelingen nog maar op beperkte schaal aanwezig zijn en dan doorgaans nog maar van recente datum. De verslavingspsychiatrie als spil in het multidisciplinaire veld van de verslavingsgeneeskunde (addiction medicine) staat aan het begin van een uitdagende ontwikkeling.
Ook voor psychiaters die niet primair met verslaafden werken is basiskennis van de verslavingspsychiatrie onontbeerlijk. Deze cursus beoogt daarin te voorzien.