Stemmingsstoornissen waarbij het gevoelsleven als meest eigene van de mens is aangedaan, kenmerken zich door een uiteenlopende klinische presentatie, multifactoriële bepaaldheid en neiging tot een recidiverend beloop. De psychiatrische psychotherapie richt zich, eclectisch, gebruikmakend van specifieke én aspecifieke factoren, op de wisselende behandeldoelen die met de beloopsfasen van stemmingsstoornissen samenhangen. De behandeling richt zich op een langetermijnperspectief, terwijl de werkrelatie, afhankelijk van de beloopsfase, moduleert tussen meer patiënt- of meer behandelaargecentreerd. Dit artikel wil praktische richtlijnen geven voor de behandeling van de unipolaire depressie. We onderscheiden hierbij een acute fase, gericht op symptoomremissie en het leggen van de behandelrelatie, een continueringsfase, met nadruk op consolidatie van de remissie en verdieping van diagnostiek en aanpak van onderliggende stressoren, en de onderhoudsfase, waarin rehabilitatie en relapsepreventie centraal staan. De discrepantie tussen de wijdverbreidheid van de psychiatrische psychotherapie bij stemmingsstoornissen en haar geringe wetenschappelijke status rechtvaardigt verder onderzoek en methodiekontwikkeling.