Cognitievegedragstherapie is de behandelmethode die wordt aanbevolen voor kinderen met angststoornissen (Compton e.a. 2004). Deze methode is echter ontoereikend voor een aantal kinderen: meer dan een derde wordt na afloop van de behandeling nog steeds gediagnosticeerd met een angststoornis (Cartwright-Hatton e.a. 2004). Er is weinig bekend over de factoren die verandering bewerkstelligen.
In dit onderzoek namen 133 kinderen (8-12 jaar) en hun ouders deel aan een gefaseerde cognitievegedragstherapie. Veranderingen in ernst van de diagnose, angstsymptomen, depressiesymptomen, negatief affect en angstgevoeligheid zijn onderzocht, evenals de effectiviteit van deze gefaseerde behandeling. De kinderen en ouders namen deel aan 14, 19 of 24 sessies cognitievegedragstherapie. De metingen zijn uitgevoerd op een multimethodische wijze, waarbij zowel interviews bij kinderen en ouders als zelfrapportagevragenlijsten zijn afgenomen. Door middel van herhaaldemetingen- variantieanalyses zijn veranderingen in de afhankelijke variabelen onderzocht.