Als bij een patiënt een stemmingsstoornis, een angststoornis of een somatoforme stoornis (sas-stoornis) gediagnosticeerd is, is de kans groot dat deze patiënt ook één of meer andere sas-stoornissen heeft. In de etiologie van alle sas-stoornissen spelen stress en psychotraumata een belangrijke rol; lijders aan sas-stoornissen zijn er kwetsbaarder voor dan gezonde mensen. De kwetsbaarheid is genetisch bepaald, maar welke genen het zijn is nog grotendeels onbekend. sas-stoornissen hebben ook veel overeenkomsten wat betreft de behandeling. Toch kan niet van één ziekte gesproken worden. Daarvoor verschillen lijders aan sas-stoornissen te sterk in symptomatologie, reacties op behandelingen en ziektebeloop.
Er is behoefte aan een model dat zowel aan de overeenkomsten als de verschillen recht doet. Een model waar dat voor geldt is er één waarin de categoriale diagnostiek is vervangen door dimensionale diagnostiek. Essentieel is dat die dimensies samenhangen met andere kenmerken van de ziekte zoals biologische markers en genetische factoren. In deze voordracht zal zo'n model worden gepresenteerd. In de volgende bijdragen wordt het model aan de hand van onderzoeksresultaten getoetst.