Schizofrenie is een heterogeen ziektebeeld dat bij veel patiënten gepaard gaat met een ongunstige prognose.
Farmacotherapie is een van de pijlers onder de behandeling van schizofrenie en is bewezen effectief bij het behandelen van psychoses en ter voorkoming van exacerbatie. Therapieresistentie, agressie, suïcidaliteit, verslaving en therapie-ontrouw zijn enkele complicaties die kunnen optreden bij het behandelen van patiënten met schizofrenie. Clozapine is een superieur antipsychoticum bij therapieresistente patiënten. Ook zijn er steeds meer aanwijzingen dat clozapine effectiever is dan reguliere middelen indien zich bovengenoemde complicaties voordoen. Clozapine heeft echter een aantal bijwerkingen waardoor hoge eisen gesteld worden aan de voorschrijver, diens patiënt en hun therapeutische relatie. Naast zorgvuldige indicatiestelling moet de patiënt goed gevolgd worden. Sommige somatische complicaties vereisen samenwerking met huisarts en/of internist.
In dit symposium wordt uitgebreid ingegaan op de verschillende antipsychotica en de positie van clozapine. Daarnaast wordt aandacht besteed aan de indicatiestelling, inclusief bijzondere indicaties zoals stemmingsstoornissen, parkinsonisme, agressie en verslaving. Bijwerkingen als sufheid, agranulocytose en het metabool syndroom en de daarbij horende behandelstrategieën worden besproken. Omdat de realiteit op afdelingen en in spreekkamers maatgevend is, zal er ruime mogelijkheid zijn tot het stellen van vragen.