Neurobiologische modellen van de obsessieve compulsieve stoornis (ocs) kennen een centrale rol toe aan disfuncties van fronto-striatale-thalamische circuits in het brein. Deze modellen zijn onder andere gebaseerd op structurele mri-onderzoeken die de volumes van hersenstructuren vergeleken tussen patiënten en controlepersonen. Een recente, geautomatiseerde methode om volumetrische vergelijkingen tussen groepen te maken, is voxel-based morphometry (vbm). Hierbij worden structurele beelden van proefpersonen in een anatomische standaardruimte gebracht, en wordt voor het gehele brein de concentratie grijze en witte stof op het niveau van voxels gemeten. Op basis van deze methode zijn enkele onderzoeken gepubliceerd voor ocs, die structurele afwijkingen laten zien in orbitofrontale, parahippocampale en anterieure cingulaire corticale gebieden, evenals in het cerebellum en de basale ganglia. Methodologische tekortkomingen van deze onderzoeken waren onder andere kleine aantallen geïncludeerde patiënten, evenals het opnemen van patiënten die medicatie gebruikten. In dit onderzoek werd door middel van vbm een grote groep medicatievrije patiënten met ocs (n = 70) vergeleken met gematchte gezonde controles (n = 75). Dit maakt een betrouwbare volumetrische vergelijking mogelijk tussen deze twee groepen, wat van belang is voor een beter begrip van de pathofysiologie van ocs, evenals voor de interpretatie van functionele afwijkingen in hersengebieden bij deze stoornis.