achtergrond Bewegingsstoornissen als bijwerking van antipsychotica komen frequent voor, veroorzaken de patiënt veel last en zijn soms irreversibel.
doel Bepalen van de prevalentie, incidentie en risicofactoren van bewegingsstoornissen gerelateerd aan antipsychotica.
methode Curaçao is een welomschreven afgegrensd gebied, vrijwel alle opgenomen psychiatrische patiënten participeerden in dit onderzoek en de kans op uitval was gering. Mede vanwege deze gunstige epidemiologische omstandigheden werd een prevalentie- en incidentieonderzoek opgezet. Gedurende negen jaar werd, met een baselinemeting en zes follow-upmetingen, de aanwezigheid en ernst van acathisie, parkinsonisme, tardieve dyskinesie (td) en tardieve dystonie (tdt) vastgelegd en genetisch en neuropsychologisch onderzoek gedaan.
resultaten Bij de baselinemeting (N=194) waren de prevalenties van acathisie, parkinsonisme, td en tdt respectievelijk 36,1; 9,3; 39,7 en 13,4%. De incidenties van td en tdt waren respectievelijk 10,2 en 0,7% per jaar.
conclusie De relatief hoge incidentie van td versus tdt duidt erop dat na jarenlange behandeling met antipsychotica patiënten kwetsbaar blijven voor td (en niet voor tdt). Naast deze bevindingen worden in meerdere publicaties de incidenties van de bovengenoemde vier bewegingsstoornissen, de onderlinge samenhang in de loop van de tijd, en de klinische, demografische en genetische risicofactoren beschreven. Daaruit volgen adviezen voor preventie en behandeling. De resultaten van dit onderzoek zijn tot nu toe gepubliceerd in zes genummerde publicaties: The Curaçao Extrapyramidal Syndromes Study I-VI.