Een boek over therapie, of beter, over hoe om te gaan met adolescenten tijdens therapie. Vlot geschreven en makkelijk leesbaar, en daarnaast overvloedig geïllustreerd met casuïstiek uit de eigen praktijk. Evidentie voor effectiviteit wordt echter niet gegeven, hoewel duidelijk is dat de auteur ervan overtuigd is dat een goede interactie de kern ervan vormt. Samenvatten waar dit boek daadwerkelijk op ingaat, is niet zomaar mogelijk. De verschillende hoofdstukken zijn namelijk een opeenvolging van do's and don'ts in de gespreksvorming met adolescenten, zonder een duidelijke en overzichtelijke afbakening van thema's. De algemene boodschap is helder: ga op gepaste wijze met een adolescent om, dan zit het goed. Dit boek kan interessant zijn voor eenieder die eens wat casuïstiek uit de praktijk wil proeven. De ervaring van de auteur is erg uitgebreid, wat maakt dat er veel interacties worden beschreven. Vele van de beschreven situaties zijn bovendien herkenbaar uit het eigen werk. En dat is natuurlijk prettig. Veel is echter niet herkenbaar, en soms is het niet invoelbaar waarom iets niet mag of wel moet. De auteur is nogal stellig in het afkeuren van wat tegen adolescenten gezegd kan worden of in het aanbevelen van wat moet worden gezegd. Het is echter niet steeds duidelijk waarom. Het boek bevat bovendien geen referenties, waardoor het betoog weinig overtuigend is. Bepaalde delen neigen zelfs naar simplisme, bijvoorbeeld als er (op p. 53) drie vragen worden gegeven 'die adolescenten haten'. Verder is het opvallend, en ook wat storend, dat alle 'goede' interacties op naam van de therapeut staan en alle foute op die van andere therapeuten, vaak jonge therapeuten in supervisie bij de auteur. Globaal biedt het boek dus weinig nieuws, en het gebrek aan een gedegen wetenschappelijke onderbouwing maakt het tot een zwak betoog. Na 194 pagina's blijft vooral hangen dat als adolescenten gepast aangepakt worden, de therapie geslaagd is.

R.R.J.M. Vermeiren