Het tijdschrift Psychoanalytic Study of the Child verschijnt vanaf 1945 jaarlijks in de vorm van een boek. De uitgever heeft nog geen pogingen onder-nomen het tijdschrift ook digitaal te gaan verstrekken en zal dat naar alle waarschijnlijkheid ook niet gaan doen. In dat opzicht is het dus een ouderwets vormgegeven, degelijk en goed in de hand liggend tijdschrift. Menige psychotherapeut in opleiding zal stukken ter bestudering uit dit tijdschrift voorgelegd hebben gekregen. Voor hulpverleners werkzaam in de kinder- en jeugd-ggz is het een welkome bron, te raadplegen bij klinische behandelproblemen, theoretische verdie-ping en cursorische kennisoverdracht. Deel 56 van de serie is ingedeeld in 5 onderdelen. Als eerste een speciale sectie over de veranderingen in de techniek van de kinderpsychoanalyse sinds Anna Freuds Normality and Pathology uit 1965 (Freud 1965). Het betreft de schriftelijke weergave van een symposium gehouden op 11 maart 2000, dat was georganiseerd door The Psychoanalytic Research and Development Fund en The Psychoanalytic Study of the Child, in samenwerking met het Child Study Center van de Yale University School of Medicine. Dit onderdeel is gelijk het grootste en meest belangrijke deel van het boek. Het bestaat uit 10 artikelen: 3 inleidende artikelen van cory-feeën van de kinderpsychoanalyse, zoals Solnit en Neubauer, vier originele artikelen over het thema verandering in de techniek van de kinderpsychoanalyse, met aansluitend twee discussies over twee artikelen, en een afsluitende hoofdstuk. De artikelen in de rest van het boek zijn, conform de mal van het tijdschrift, gerangschikt naar de onderdelen theorie, ontwikkeling, klinische bijdragen en toepassingen. Dit alles vormgegeven in de vertrouwde lay-out met een al jaren gelijk-blijvend lettertype. Thuiskomen dus. Ook in dit deel wordt de spanning zichtbaar tussen de psychoanalytici die wijzen op de diversiteit in theorievorming en die nieuwe ideeën willen incorporeren in de reeds bestaande theorie, en zij die openlijk aangeven te willen lenen van andere wetenschappen. In dat opzicht is het boek een neerslag van de hedendaagse wetenschappelijke discussie in de psychoanalytische beweging. Het valt op dat de nadruk die momenteel in de psychiatrie gelegd wordt op het ontwikkelingsaspect van psychopathologie zijn oorsprong vindt bij Anna Freud die als geen ander al vroeg het ontwikkelingsaspect van Normality and Psychopathology be-langrijk achtte. Daarbij was zij even geïnteresseerd in de vraag naar het wanneer van de verandering, als in de centrale vr aag van de bijdrage van Mayes naar het hoe van de verandering. Ere wie ere toekomt.

 

 

m.g.j. schmeets

M.G.J. Schmeets