In de reeks Gezondheidsethiek verscheen recentelijk Verdwaald bestaan. Ethiek en dementie. Vanwege de aard van de aandoening is dementie een ziekte die vaak aanleiding geeft tot ethische vragen bij verzorgers en behandelaars. Het is dan ook alleen maar toe te juichen dat een speciaal nummer gewijd wordt aan de ethische problemen waar men bij deze ziekte mee te maken kan krijgen.

Het boek richt zich niet speciaal op medici, maar meer algemeen op 'hulpverleners, mantelzorgers, beleidsmakers en anderen die betrokken zijn bij de zorg voor dementerende patiënten'. Het bestaat uit negen opzichzelfstaande hoofdstukken, waarvan er slechts twee geschreven zijn door clinici. Een van deze hoofdstukken is een helder en goed geschreven inleiding in de actuele stand van zaken van de kennis over pathologie, wetenschappelijk onderzoek en de behandeling van dementie. Het geeft de lezer zonder medische achtergrond adequate en gedetailleerde informatie, die nodig is voor een goed begrip van de overige hoofdstukken. Deze overige hoofdstukken betreffen onder meer onderwerpen als 'de beslissing tot opname in een verpleeghuis', 'ethische aspecten van de medicamenteuze behandeling van dementie' en 'legitimering van medisch handelen rond het levenseinde'.

Hoewel de titels van deze hoofdstukken een sterke klinische inslag doen vermoeden, zijn zij toch vooral filosofisch-beschouwelijk van aard en bieden weinig aanknopingspunten voor het handelen in de dagelijkse praktijk. Met name het ontbreken van casuïstische besprekingen en vignetten maakt dat veel passages nogal abstract en droog overkomen. Het boek is daarom vooral geschikt voor lezers die geïnteresseerd zijn in de theoretische achtergronden van ethische problemen bij dementerende patiënten. Het is minder geschikt voor clinici, die in het algemeen meer behoefte hebben aan een praktijkgerichte casuïstische benadering en een handreiking willen voor het nemen van de soms moeilijke klinische beslissingen rondom deze patiënten.

A.F.G Leentjens