Het belang van democratische besluitvorming heeft de redacteur van dit boek hoog in het vaandel. Een eclectisch, open en exploratief debat over de waarden die achter de classificatie van psychiatrische stoornissen schuilgaan, werd opgezet - aanvankelijk in de vorm van een congres, later vond het zijn neerslag in dit boek.

Resultaat is een verzameling essays die wordt gekenmerkt door de meest uiteenlopende onderwerpen, enigszins geordend in vijf delen: inleiding en achtergrond, conceptuele en methodologische overwegingen, diagnostische categorieën en waarden, persoonlijke en collectieve belangen, en visies voor de toekomst. Pleidooien voor verdere uitbouw van het evidence-based-model (Pincus en McQueen) en voor een meer genetisch georiënteerd classificeren binnen het dsm-systeem (Gottesman) staan naast een door Aristoteles geïnspireerd discours over de (te) technische opzet van diezelfde dsm (Phillips) en een reflectie over het sociaal-historisch normativisme van psychiatrische classificaties in de lijn van Foucault (Skene).

De bijdragen zijn verzorgd en vele zijn afzonderlijk zeker het lezen waard. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de vanuit evolutionair oogpunt beschouwde verschuivingen binnen psychiatrische concepten van Mace. Het boek mist echter samenhang, wil de discussie op te veel niveaus voeren, zodat de verschillende auteurs naast elkaar praten. Het voortdurend wisselend perspectief, de introductie in elk deeltje van nieuwe concepten die telkens worden uitgelegd maar wegens ruimtegebrek nooit echt worden uitgewerkt, en de daaruit volgende halve raadgevingen aan de dsmcommissie ontmoedigen de lezer en laten hem vaak achter met een onbevredigd gevoel.

Het argument van de redacteur dat reflectie over waarden een relatief nieuw element is binnen het psychiatrisch classificatiegebeuren en dus enkel een exploratief model gedoogt (p. 8), is niet alleen de meest opmerkelijke stelling van dit boek, maar wordt ook het meest efficiënt weerlegd door de andere bijdragen.

J. Van Hecke