De antiparkinson-verschijnselen van dexetimide werden nagegaan bij patiënten chronisch behandeld met neuroleptica. Alle patiënten kregen orfenadrine als correctieve medicatie, gemiddeld 150 mg per dag.
De proef omvatte twee fasen: een open studie, waarin 40 patiënten en een dubbel blinde studie, waarin 20 patiënten. Deze laatsten verbeterden het duidelijkst in de open fase.
Voor de klinische evaluatie werd een beoordelingsschaal met 10 punten slaande op extrapyramidale verschijnselen en met 8 punten slaande op mogelijke bijwerkingen gebruikt.
De optimale dagdosis van dexetimide varieerde van 0,5 tot 3 mg. In de open studie was dexetimide significant actiever dan orfenadrine wat betreft de extrapyramidale verschijnselen. De globale score voor de nevenwerkingen was dezelfde voor beide middelen, met uitzondering van punt 'droge mond' waar dexetimide significant hoger was. In de dubbel blinde fase had de patiëntengroep, behandeld met placebo, significant hoger scores dan onder de behandeling met dexetimide.