achtergrond Uit onderzoek blijkt dat een groot aantal psychiaters in de loop van hun opleiding en daarna geconfronteerd worden met suïcide van patiënten. Hierover zijn in Vlaanderen geen onderzoeksgegevens beschikbaar.
doel De frequentie en de impact van ervaringen van arts-assistenten in opleiding tot psychiater met suïcide van patiënten in kaart brengen en nagaan of zij enige opleiding hebben genoten betreffende het inschatten van het suïciderisico en over de klinische en beleidsmatige aspecten die in overweging moeten worden genomen na de zelfmoord van een patiënt.
methode In maart 2001 werd een vragenlijst opgestuurd naar alle 163 arts-assistenten in opleiding tot psychiater in Vlaanderen. De vragenlijst vroeg naar ervaringen met suïcide van patiënten en naar de opleiding die ze hadden genoten betreffende zelfmoord van patiënten. Tevens bevatte de vragenlijst een Nederlandstalige versie van de Impact of Event Scale om de impact van de suïcide te meten. resultaten In totaal antwoordden 114 assistenten, 70%. Van de respondenten gaf 69,3 % aan tijdens de opleiding een suïcide van een patiënt te hebben meegemaakt. Bij 15,2 % had dat een aspect van hun persoonlijke leven in negatieve zin beïnvloed en bij 17,7 % had dat een negatieve invloed op professioneel gebied gehad. Slechts 9,6 % van de assistenten kreeg enig onderricht over het te volgen beleid na de zelfmoord van een patiënt.
conclusie Dit onderzoek bevestigt buitenlandse bevindingen dat het meemaken van de zelfmoord van een patiënt geen zeldzaam gebeuren is in het verloop van de opleiding tot psychiater. In vergelijking met buitenlandse gegevens is de impact aan de lage kant. Slechts een kleine minderheid kreeg onderricht over welke procedure te volgen na de suïcide van een patiënt.