achtergrond Gestandaardiseerde risicotaxatie wordt steeds belangrijker in de forensische psychiatrie. Op dit moment is echter nog niet duidelijk wat de mogelijkheden en beperkingen zijn van deze methode.
doel Onderzoek naar de voorspellende waarde (predictieve validiteit) van gestandaardiseerde risicotaxatie in de rapportage pro Justitia met behulp van de hkt-30-vragenlijst (historie-kliniek-toekomst) en vergelijking van de uitkomsten met de voorspellende waarde van het klinisch oordeel van de rapporteur.
methode Bij 123 rapportages uit 1993, 1994 en 1995 werd de hkt-30 post hoc ingevuld. De hkt-30 is een gestandaardiseerd risicotaxatie-instrument van recidive (30 items). De voorspellende waarde is onderzocht met behulp van roc-analyse (Receiver Operater Characteristic). Steeds is onderscheid gemaakt in ernstige en minder ernstige recidive. Ook de klinische risico-inschatting van de rapporteur is door middel van een roc-analyse getoetst aan de werkelijke recidive (ernstig of minder ernstig).
resultaten De predictieve validiteit van de hkt-30 lijkt beter voor ernstige recidieven dan voor minder ernstige. De verschillen zijn echter niet significant. De predictieve validiteit van de somscore van de hkt-30 is voor ernstige recidieven vergelijkbaar met het klinisch oordeel van de rapporteur. Voor minder ernstige recidieven lijkt het klinisch oordeel beter te voorspellen dan de hkt-30. Ook hier zijn de verschillen echter niet significant.
conclusie De voorspellende waarde van de hkt-30, indien gescoord aan de hand van bestaande pj-rapportages, is even goed als de klinische risico-inschatting door de rapporteur. Een voordeel van de gestandaardiseerde risicotaxatie is wel dat het oordeel transparanter wordt en dat de expliciete scores directe aanwijzingen geven voor aandachtsgebieden die van belang zijn voor de behandeling.