Achtergrond De plaats van bemoeizorg in de ggz is de afgelopen 30 jaar in Nederland sterk veranderd, via ACT en FACT naar de gemeentes. Het aanbod van bemoeizorg wisselt per gemeente.
Doel Het beschrijven van het concept bemoeizorg, de aard en omvang van de doelgroep, de redenen waarom mensen met ernstige psychische aandoeningen (EPA) geen hulp zoeken en de plaats van bemoeizorg in de ggz. Methoden Gebruik van literatuur en beschikbare data.
Resultaten Bemoeizorg vanuit de ggz (meestal vanuit de FACT-teams) is een vorm van ongevraagde behandeling en zorg voor patiënten met een EPA en maatschappelijke problemen die geen hulp zoeken. De omvang van deze groep wordt geschat op 5000-20.000 patiënten voor Nederland. Redenen waarom mensen met EPA geen hulp zoeken betreffen factoren binnen de persoon zelf, bij de ggz of in de interactie tussen patiënten en de ggz. Wij pleiten ervoor dat bemoeizorg een regulier onderdeel vormt van de ggz, waarbij ggz en het sociaal domein samen optrekken op casusniveau. Zo kunnen behandeling en aanpakken van sociale problemen elkaar versterken en wordt de discontinuïteit van zorg en verbreken van een opgebouwde vertrouwensrelatie voorkómen. Bemoeizorg ligt op het continuüm van vrijwillige behandeling naar behandeling onder dwang. Daarom is assertieve behandeling een passender naam voor deze functie.
Conclusie Het is een gegeven dat een deel van de mensen met EPA en maatschappelijke problemen zelf geen hulp zoekt. Door assertieve behandeling een regulier aanbod te maken vanuit de ggz voorkómen we discontinuïteit van zorg en vullen we de lacune op tussen vrijwillige behandeling en behandeling onder dwang.