In het kader van een gerandomiseerd experiment ontving een experimentele groep patiënten met een opname-indicatie voor een APZ een opnamevervangende dagbehandeling. Onderzocht werd of het beloop van de psychopathologie van deze experimentele groep afweek van dat van een controlegroep, die een traditionele klinische behandeling ontving. Over een follow-up-periode van twee jaar werd op drie meetmomenten (bij opname, na één en na twee jaar) het psychiatrische toestandsbeeld onderzocht door middel van een interview. Dit gebeurde op het niveau van psychiatrische symptomen, psychologische functies en psychiatrische diagnoses. Naast deze discrete metingen werd het (continue) episodische beloop in kaart gebracht.

Beide groepen gingen in de follow-up-periode in significante mate vooruit met betrekking tot de klachten bij opname. De mate van vooruitgang was bij beide groepen nagenoeg gelijk. Het episodisch beloop verschilde evenmin. Na twee jaar is ongeveer 40% van de onderzochte patiënten nog een psychiatrische casus, hetgeen een indicatie is van de ernst van de pathologie bij deze groep patiënten.