achtergrond Om patiënten met acute agitatie tot rust te brengen gebruikt men in de klinische praktijk antipsychotica, benzodiazepines en/of antihistaminica. Bij aanhoudende agitatiebeelden of contra-indicaties voor deze middelen worden ook anesthetica gebruikt. Een casus waarbij dexmedetomidine werd gebruikt als sedativum trok onze aandacht.
doel Mogelijkheid verkennen van het gebruik van α2-agonisten, zoals dexmedetomidine, voor de behandeling van extreme agitatie.
methode Bespreking van de relevante wetenschappelijke literatuur.
resultaten α2-agonisten, zoals dexmedetomidine, zijn nieuwe anesthesiologische middelen die een sedatieve, analgetische en sympathicolytische werking hebben zonder de ademhaling te onderdrukken. Deze middelen worden frequent op intensive care gebruikt wegens het relatief kortdurend sedatief effect zonder amnesie, slaapdeprivatie of cognitieve storing. Excited delirium syndrome is een beeld van extreme agitatie waarvoor dexmedetomidine kan worden gebruikt.
conclusie Mogelijk is er voor dexmedetomidine een plaats binnen de behandeling van extreme agitatie wanneer standaardbehandelingen tekortschieten. Verder onderzoek is nodig om deze indicatie te verduidelijken.