De directe en extra kosten van de (experimentele) opnamevervangende dagbehandeling en de (controle) klinische behandeling worden met elkaar vergeleken. De extra kosten betreffen alleen in de experimentele conditie de vergoedingen voor reiskosten en de derving van inkomsten vanwege het niet-innen van de AWBZ eigen bijdrage. De behandelkosten hebben betrekking op de declaratie van kosten voor de (dag)klinische behandeling in het APZ en op die van de ambulante en extramurale zorg. Zowel tijdens het eerste als tijdens het tweede jaar van onderzoek is er wat betreft de totale kosten geen statistisch significant verschil tussen beide behandelcondities, maar wel wat betreft de kosten voor de ambulante zorg door de RIAGG: S-patiënten kregen ongeveer twee keer zoveel contacten als de gewone klinische patiënten. De S-behandeling valt in absolute zin duurder uit door het zorgpatroon van een groter aantal chronische patiënten in deze conditie. De `geslaagde' dagbehandelingspatiënt is vergeleken met de K-patiënt ongeveer even duur. De conclusie wordt getrokken dat de S-behandeling beschouwd kan worden als een kosten-effectief alternatief, al moet een meer omvattende kosten-batenanalyse nog volgen.