Uit deze literatuurstudie blijkt dat de recidieffrequentie voor unipolaire depressies na geslaagde ECT, mits er een adequate medicamenteuze nabehandeling wordt gegeven, niet hoger is dan na een geslaagde en voortgezette farmacotherapie.

De recidieffrequentie bij patiënten die voor de ECT resistent waren voor antidepressieve medicatie, is hoger en bedraagt in het eerste jaar na ECT ongeveer 50%. Deze relatief hoge recidieffrequentie lijkt hier het gevolg van selectie van patiënten met een ernstige vorm van de ziekte, niet van de toegepaste ECT. Aangezien ongeveer de helft van deze voorheen (farmacotherapie)resistente patiënten ten minste een jaar in remissie blijft, is er geen reden om bij hen ECT achterwege te laten.