Iedereen kent de Praktische psycho­farmacologie van prof. dr. Peter
Moleman. De auteur heeft in zijn opvolging voorzien met deze nieuwe uitgave, die niet gewoon als de zesde druk van dit Nederlandstalige standaardwerk omschreven mag worden. De nieuwe redacteuren, dr. Paul Naarding en dr. Erna Beers, hebben de oorspronkelijke opzet van het werk - een gemakkelijk consulteerbare en praktijkgeoriënteerde gids voor de voorschrijver - gerespecteerd en toch de inhoud ingrijpend gewijzigd. Ze zijn daar erg goed in geslaagd.

Het boek opent met een helder geschreven overzicht van de farmacologische principes die de basis vormen voor een gedegen keuze voor specifieke psychofarmaca. Daarna volgen hoofdstukken over benzodiazepines, antidepressiva, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica en in de twee afsluitende hoofdstukken komt voorschrijven bij ouderen en bij kinderen en adolescenten aan bod.

Door deze indeling is het boek goed toegankelijk voor wie snel handige richtlijnen zoekt om een bepaalde behandeling voor een bepaald ziektebeeld op te starten. Dit boek is dus zeer geschikt voor huisartsen en psychiaters in opleiding.

De keuze voor een indeling van de geneesmiddelen in de grote en klassieke klassen is zeer verdedigbaar, maar we hadden graag toch een korte bespreking gezien van de nieuwe initiatieven omtrent neuroscience based nomenclature (NbN). Deze nieuwe benaderingswijze plaatst de farmacodynamiek centraal en bespreekt vanuit dit (neurochemisch) perspectief het transnosologisch en dus off-labelgebruik van de meeste psychofarmaca. Dit is klinisch eveneens erg relevant en NbN biedt een nieuwer concept voor de classificatie van geneesmiddelen.

De auteurs hebben er ook voor gekozen om aspecten van ontwenning alleen te bespreken voor benzodiazepines en antipsychotica. Ik zou ervoor willen pleiten om in een volgende uitgave deze informatie ook op te nemen voor antidepressiva en stemmingsstabilisatoren omdat ze daarbij even relevant zijn.

Dit boek is een helder en overzichtelijk werk, dat een goede steun is voor wie voor het eerst dieper in de psychofarmacologie wil duiken. Het blijft erg traditioneel en pedagogisch in zijn opzet, waardoor het minder geschikt is voor de gevorderde lezer.

C. Bervoets, psychiater, Leuven