achtergrond De categorie eetstoornis ‘niet anderszins omschreven’ (nao) van de dsm-iv is gereserveerd voor eetstoornissen waarvan de klinische ernst evident is, maar die niet volledig voldoen aan de criteria van anorexia of boulimia nervosa. De categorie eetstoornis nao wordt vaak gezien als een restcategorie en is in principe bedoeld voor een kleine groep patiënten die atypische kenmerken heeft. Zorgverzekeraars vinden dat behandeling van patiënten met een eetstoornis nao niet thuishoort in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) en dus ook niet vergoed zou moeten worden op basis van de Zorgverzekeringswet. Het belangrijkste argument dat gehanteerd wordt, is dat patiënten die in deze categorie vallen geen ernstige psychiatrische stoornis hebben.
doel Aantonen dat de eetstoornis nao een volwaardige eetstoornis is.
methode Een kritisch overzicht geven van de literatuur over de eetstoornis nao op het gebied van prevalentie, ernst en beloop. Bespreken in hoeverre de nieuwe, vijfde versie van dsm de problemen rondom deze restcategorie oplost.
resultaten De huidige indeling van de dsm-iv is geen goede reflectie van de klinische werkelijkheid. De helft van de patiënten met een eetstoornis die zich aanmelden voor behandeling voldoet aan de criteria van een eetstoornis nao. De duur en de ernst van de psychiatrische symptomen van de eetstoornis, het voorkomen van comorbiditeit, de mortaliteit, het beloop en het gebruik van de gezondheidszorg van personen met een eetstoornis nao lijken niet te verschillen van die van personen met anorexia of boulimia nervosa. Eetstoornisclassificaties kunnen beschouwd worden als momentopnamen in het totale beloop van een eetstoornis. Personen kunnen in de loop van de jaren vaak wisselen van eetstoornissubtype. Het aantal personen dat in de dsm-iv onder de categorie eetstoornis nao viel, is verminderd in de dsm-5.
conclusie Er is voldoende wetenschappelijke evidentie dat de eetstoornis nao te beschouwen is als een volwaardige eetstoornis. Door het implementeren van de dsm-5 is het aantal personen met een eetstoornis die geclassificeerd wordt als ‘nao’ verminderd. Patiënten met deze classificatie moeten kunnen rekenen op reguliere behandeling in de ggz.