Een boek dat op bladzijde 11 uitleg geeft over het toothbrush-problem wekt onmiddellijk sympathie op. De schrijvers zeggen dat in de wereld van psychotherapie iedereen een eigen tandenborstel wil, maar niemand wil delen. Met andere woorden: iedereen wil een eigen model van denken over de menselijke geest en over interventies, maar niemand wil de meerwaarde van andere modellen waarderen. Deze auteurs gaan uit van een simpel basismodel dat ze een pct noemen: een perceptual control theory . Ieder mens heeft interne standaarden betreffende belangrijke waarden, daarnaast het vermogen om die waarden ook waar te nemen en ten slotte het vermogen om hierop in te grijpen. Als je te dicht bij een afgrond bent gekomen, doe je een stapje terug. Soms lukt dat niet, er ontstaat dan een conflict en daarmee het vertrekpunt voor intern onderzoek bij jezelf.

Uitgaande van dit model hoe menselijke wezens zichzelf in evenwicht houden, hebben de auteurs vervolgens een stijl van therapie bedrijven ontwikkeld die de afkorting mol heeft: method of levels . De aanpak verschilt van ‘gewone’ cognitieve gedragstherapie in de zin dat de therapeut meer open probeert de patiënt bewust te maken van de diverse lagen in het denken en voelen rond het probleem. Ze leggen bruggetjes met motiverende gespreksvoering, met acceptance commitment therapy ( act ) en met psychodynamische interventies.

H. de Burlet