In de afgelopen jaren zijn diverse hulpverleningsmethodieken ontwikkeld om centrale verzorgers van dementerende ouderen te ondersteunen. In deze bijdrage wordt een overzicht gegeven van de wetenschappelijke effectstudies die naar deze methodieken uitgevoerd zijn. Het blijkt dat relatief weinig effectonderzoek is uitgevoerd en dat het beperkt is gebleven tot ondersteuningsgroepen, respijtzorg en psychotherapeutische hulpverlening. Uit de studies komt naar voren dat curatief georiënteerde hulpverlening op effectieve wijze in staat is ernstige psychische problemen bij verzorgers te verhelpen. Preventieve interventies die niet gericht worden ingezet, blijken geen of slechts geringe effecten te hebben. Het niet vinden van omvangrijke effecten van de meer preventief georinteerde interventies kan echter veroorzaakt worden door de belangrijke methodologische problemen en de beperkte reikwijdte van het onderzoek.